Παρασκευή 3 Απριλίου 2009

Ο κόσμος του Νοήματος

Τα πράγματα πολλές φορές μοιάζουν διαφορετικά όταν τα κοιτάς από άλλη σκοπιά. Ο χρόνος ζωής ενός ανθρώπου μοιάζει μεγάλος σε σχέση με τον χρόνο ζωής ενός σαλιγκαριού αλλά και σχεδόν ανύπαρκτος σε σχέση με τον χρόνο ζωής ενός άστρου. Ένας βράχος φαίνεται στοιβαρός, σκληρός και αθάνατος και το νερό δειλό και αδύναμο. Όμως καθώς κυλάει το νερό στο ποτάμι ανάμεσα από έναν βράχο, η σκληρότητα και η ακινησία του βράχου είναι η αδυναμία του ενώ η ροή και η ευελιξία, η δύναμη του νερού. Σε βάθος χρόνου ο βράχος θα φαγωθεί και θα παρασυρθεί από το νερό. Κάποιος που είπε αυτά είπε πως το νόημα της ζωής βρίσκεται στο ποτάμι. Αλλά ποτέ δεν είπε σε πιο ποτάμι από όλα. Πολλοί τότε ξεκίνησαν να βρουν εκείνο το ποτάμι για να φανούν αντάξιοι του νοήματος της ζωής. Αλλά κάποιος άλλος είπε πως όλα τα ποτάμια είναι ίδια και πως το ποτάμι που ψάχνετε είναι μέσα σας. Είναι το ποτάμι του χρόνου, το ποτάμι των συναισθημάτων, το ποτάμι της ζωής. Απλά άστο να κυλήσει και να σε συνεπάρει καθώς το κοιτάς.
Γιατί κυλάει το ποτάμι; ρώτησε κάποιος από το πλήθος.
Για να καταλήξει στην θάλασσα, απάντησε ένας άλλος.
Όχι. Για να γίνει σύννεφο και να το χαζεύουμε, είπε κάποιος άλλος.
Όχι,όχι. Για να γίνει βροχή και να ποτίζει τα λουλούδια, είπε κάποιος άλλος.
Για να ξαναγίνει ποτάμι, είπε κάποιος από το βάθος.

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Ο κόσμος της Υπερηφάνιας

Στο σαλόνι όπου είχαν μαζευτεί ο Σαπιοκοιλιάς, ο Πορνοκάφρος και ο Ζηλιαρόφθονος συζητούσαν πάνω σε ένα βουνό από σκουπίδια, σκατά και αποφάγια.
"Είδες σήμερα τον Π. πως ήταν ντυμένος; Σαν καραγκιόζης βρωμιάρης λέτσος, είπε ο Σαπιοκοιλιάς και άρχισε να γελάει τόσο δυνατά που πετάγονταν απο το στόμα του φλέμματα και φαγητά που δεν είχαν προλάβει να κατέβουν στο τεράστιο στομάχι του ενώ αμέσως με το 50 κιλών χέρι του πήρε ένα μπούτι κοτόπουλο και το έβαλε λαίμαργα στο στόμα του".
"Γιατί τον άλλο τον αλλήθωρο τον είδες; Πως μπορεί και κυκλοφορεί έτσι ο ασχημομούρης; θα πρεπε να τον σκοτώσουν, είπε ο Ζηλιαρόφθονος και έφτυσε κάτω".
" Πραγματικά κάποιοι άνθρωποι είναι για φτύσιμο. Να τους κρεμάς ανάποδα και να τους μαστιγώνεις μπας και βάλουν μυαλό, είπε ο Πορνοκάφρος και όλοι μαζί άρχισαν να γελάνε και να κυλιούνται στα σκατά.

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

Ο κόσμος του Παραμυθιού

-Χθες, εκεί που καθόμουν στην πλατεία μου τράβηξε την προσοχή ένα σαλιγκάρι. Δεν ήταν ένα κοινό σαλιγκάρι. Θυμάμαι είχε πολύχρωμο κέλυφος σε σχήμα πυραμίδας. Στο κεφάλι του είχε 5 κεραίες και έβγαζε κάτι παράξενους ήχους. Από περιέργεια και μόνο το ακολούθησα.
-Το σαλιγκάρι;
-Ναι, ναι το σαλιγκάρι. Με οδήγησε μέχρι το λιμάνι όπου χωρίς να το καταλάβω μπήκα σε ένα πλοίο. Τα ίχνη του σαλιγκαριού τα έχασα αλλά ταξίδεψα μέχρι την καραϊβική. Εκεί πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Με προσάλαβε ένας ξακουστός μάγος πειρατής για μούτσο στο καράβι του. Είχαμε κουρσέψει πολλά καράβια εκτός από ένα. Ήταν το πιο περίεργο καράβι που είχα δει. Αντί για πανιά είχε καπέλα και το ξύλο του ήταν από χαλασμένα ούτια. Το λέγανε Zampatarajah. Αυτό λοιπόν το καράβι που λες είχε για πλήρωμα κάτι ανθρωπάκια με φτερά και κέρατα και όταν μιλούσανε η ανάσα τους βρώμαγε παστουρμά. Μας αιχμαλώτισαν και μας οδήγησαν στη χώρα τους όπου δουλέβαμε σαν σκλάβοι. Ήταν ένα νησί στη μέση του ειρηνικού. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να φτιάχνουμε παστουρμά γιατί αυτή ήταν η μοναδική τροφή τους. Να ναι καλά ο καπετάνιος μας όμως που βρήκε έναν τρόπο για να αποδράσουμε...
-Κάτσε ρε φίλε συγνώμη. Τόση ώρα σε ακούω να μου αραδιάζεις παπαριές για πειρατές και κουραφέξαλα. Τι με πέρασες για κανα μαλάκισμένο ξωτικό; Φίλε να ξέρεις πως έχουμε πέντε αυτιά για αυτό το λόγο. Για να ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το xartjig.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009

Ο κόσμος του Σύμπαντος

-Ο κόσμος αυτός πεθαίνει. Είπε χαμογελώντας ο Ιάκωβος.
-Κάτι πρέπει να κάνουμε για να το αποτρέψουμε αυτό.
-Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Έτσι πρέπει να γίνει.
-Γιατί το λες αυτό Ιάκωβε.
-Ο χρόνος από την στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι την στιγμή που μιλάμε μας φανέρωσε κάποια μυστικά. Μυστικά που αφορούν το μεγάλο σχέδιο του θεού. Ο κόσμος είναι απλός παρόλη την πολυπλοκότητα που διακρίνουμε εμείς οι άνθρωποι, οι οποίοι είμαστε ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του παζλ που λέγεται σύμπαν. Παρόλα αυτά όμως κάποιες φορές η απλότητα του σύμπαντος μας αποκαλύπτεται. Η χρυσή τομή που ανακάλυψαν οι αρχαίοι έφερε στο φως μια όμορφη σπείρα η οποία συναντάται στο σύμπαν σε διάφορες μορφές. Είτε είναι γαλαξίας ,είτε είναι κέλυφος σαλιγκαριού. Οι αρχαίοι έφεραν στο φως μιαν αλήθεια η οποία ήταν κρυμμένη αλλά ζωντανή από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Το σύμπαν διέπεται από απλούς νόμους οι οποίοι είναι ίδιοι σε κάθε γωνιά του. Όλα τα κομμάτια του αλληλοσυνδέονται συνθέτοντας έτσι το μεγαλεπήβολο πάζλ.
-Και γιατί σου φαίνεται απλό αυτό;
-Μα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αν θεωρήσεις ότι οι νόμοι υπάρχουν από πάντα σαν κάτι αέναο τότε είναι σαν να δημιουργούνται όλα από μόνα τους. Αν πάρεις έναν μαγνήτη και τον βάλεις κάτω από ένα χαρτί και ρίξεις πάνω στο χαρτί ρινίσματα σιδήρου τότε τα ρινίσματα θα σχηματίσουν μια συγκεκριμένη μορφή. Έτσι και στο σύμπαν τα πάντα παίρνουν την μορφή που τους δίνουν οι δυνάμεις και οι νόμοι. Σκέψου τώρα πόσα πράγματα έχουν φτιάξει οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή παρατηρούν, εξερευνούν και ανακαλύπτουν. Για παράδειγμα τα ζώα, ένα κομμάτι του παζλ, μας έχουν δώσει πάρα πολλές εφευρέσεις. Μας μάθανε ας πούμε να πετάμε. Όταν βρίσκεις λύση σε ένα πρόβλημα, αυτομάτως βρίσκεις λύση και σε ένα άλλο που δεν γνωρίζεις. Βάζοντας ένα κομμάτι του πάζλ στη σωστή του θέση, άθελά σου συμπληρώνεις και άλλα κομμάτια.
-Το παράλληλο σύμπαν. Τώρα καταλαβαίνω.
-Ο άνθρωπος δημιουργεί. Μα και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε. Βλέπεις ένα ψηλό όμορφο δέντρο. Τι εξυπηρετεί άραγε; Κάποιος ανθρωποκεντρικός θα έλεγε ότι μας χαρίζει οξυγόνο για να ζούμε εμείς. Τότε εμείς τι εξυπηρετούμε; Η πηγή της ζωής λένε πως είναι το νερό. Αν υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή. Το ξέρεις ότι το νερό στους νεοδημιουργηθέντες πλανήτες το φέρνουν οι κομήτες; Αν παρατηρήσεις έναν κομήτη θα δεις ότι μοιάζει πολύ με σπερματοζωάριο.
-Και το ωάριο είναι ο πλανήτης;
-Πολύ σωστά. Ένας πλανήτης με ζωή, είναι ένας γονιμοποιημένος πλανήτης.
-Και μετά;
-Και μετά η εξέλιξη των ειδών. Η εξέλιξη είναι μια φυσική διαδικασία των ζώντων οργανισμών για να παράγεται ευφυΐα. Προσπάθησε και δες τους ζώντες οργανισμούς σαν ένα ον το οποίο προσπαθεί για κάτι. Αυτό το κάτι δεν είναι άλλο από την εξέλιξη.
-Ναι αλλά ο άνθρωπος θα καταστρέψει τον πλανήτη. Αυτό θέλει η εξέλιξη;
-Ξέρεις ότι το βασικό γνώρισμα των όντων είναι η επιβίωση. Κάθε οργανισμός εξελίσσει μηχανισμούς που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Και κάθε γενιά είναι πιο δυνατή από την προηγούμενη. Αυτό συμβαίνει και στον άνθρωπο. Πράγματι ο κόσμος μας πεθαίνει, και αυτό γίνεται σχετικά πρόωρα λόγω του υπερπληθυσμού και της κακής διαχείρισης των πόρων από τους ανθρώπου, αλλά πεθαίνει ο κόσμος που γνωρίζουμε. Γιατί υπάρχει και κόσμος άγνωστος σε εμάς. Ο άνθρωπος θα επιβιώσει. Αυτή είναι η μοίρα του και γι’ αυτό εξελίχθηκε. Και σίγουρα δεν είναι δικό του θέλημα.

Ο κόσμος της πίστης

-Θεωρώ πως τα πάντα είναι τυχαία.
-Και καθορίζεις την ζωή σου λαμβάνοντας υπόψιν τη σκέψη αυτή; Η λογική σου είναι λογική αδράνειας.
-Γιατί;
-Φαντάσου έναν άνθρωπο στην άκρη ενός γκρεμού, μπροστά από έναν κορμό ξύλου που γεφυρώνει την πλευρά που στέκεσαι με την απέναντι.
-Πολύ καλά.
-Θέλεις και αποφασίζεις να περάσεις απέναντι. Το κάνεις με ευκολία;
-Όχι βέβαια. Θα κοιτάξω αν μπορώ να περάσω με ασφάλεια χωρίς να πέσω.
-Και πολύ καλά θα κάνεις. Πες μου όμως, πώς θα το διαπιστώσεις αυτό;
-Θα επικεντρώσω τις αισθήσεις μου και τις γνώσεις μου για να σιγουρευτώ απόλυτα ότι θα περάσω απέναντι, δηλαδή θα δοκιμάσω την σταθερότητα στα σημεία στήριξης και τον βαθμό βατότητας της επιφάνειας του κορμού.
-Αν το κάνεις αυτό και διαπιστώσεις ότι τελικά είναι ασφαλής θα περάσεις;
-Ναι νομίζω πως θα μπορέσω να περάσω.
-Αλλά για πες μου, γιατί νομίζω ότι δεν τα υπολόγισες καλά. Υπάρχει η πιθανότητα να γίνει σεισμός ενώ περνάς ή να έρθει κάποιο πουλί και να σε τρομάξει ή λόγο ύψους να ζαλιστείς και να πέσεις;
-Ναι υπάρχει αλλά την θεωρώ αμελητέα.
-Πώς την θεωρείς αμελητέα εφόσον παραδέχεσαι πως υπάρχει , πόσο μάλλον που αυτή η πιθανότητα θα σου στοιχίσει την ζωή σου. Εγώ πιστεύω πως θα περνούσες απέναντι μόνο εάν μηδένιζες με το μυαλό σου την πιθανότητα της πτώσης.
-Ναι έτσι είναι.
-Άρα για να περάσεις απέναντι δεν στηρίζεσαι στην τύχη αλλά στην σιγουριά μιας ασφαλούς μετάβασης. Αν λοιπόν στηριζόσουν στην τύχη, έπαιρνες αυτομάτως υπόψιν σου την πιθανότητα να πέσεις. Αυτό από μόνο του σε αποτρέπει να περάσεις.Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση η μετάβαση δεν είναι απόλυτα ασφαλής , διαγράφεται κάθε σκέψη πτώσης. Αυτό βέβαια βοηθάει με τον κορμό γιατί δίνει στον διαβάτη την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για ένα τέτοιο τόλμημα. Είναι η λεγόμενη πίστη, που αναφέρεται συχνά στη θρησκεία.

Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ο κόσμος του Χωροχρόνου

Υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε στο παρόν, άλλοι που είναι εγκλωβισμένοι στο παρελθόν και άλλοι που απορρίπτουν το μέλλον.
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως το παρόν δεν υπάρχει, άλλοι πως το παρελθόν διδάσκει και άλλοι πως το μέλλον είναι πάντα κακό.
Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν πως το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον είναι ένα και το ονομάζουν χωροχρόνο.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν που βρίσκονται και άλλοι που πιστεύουν πως δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν άνθρωποι που απλά καταλαμβάνουν χώρο και άλλοι που τον κερδίζουν σκοτώνοντας.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χωράνε πουθενά και άλλοι που κρύβονται στον χώρο.
Υπάρχουν άνθρωποι που υπήρξαν από πάντα και άλλοι που δεν υπήρξαν ποτέ.

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Ο κόσμος των Τρελών

Εδώ στην πλατεία έχω να κάνω με πολλούς τρελούς που πάντα με κάνουν να ρωτάω τον εαυτό μου αν τελικά είναι τρελοί ή είναι άνθρωποι πολύ πιο μπροστά από την εποχή τους. Μια μέρα λοιπόν ένας τέτοιος τρελός με μια πλαστική σακούλα κοιμήθηκε στο διπλανό παγκάκι.
-Καλημέρα γείτονα, του είπα μόλις ξημέρωσε.
-Εγώ είμαι προφήτης και απαιτώ σεβασμό, μου είπε.
-Εντάξει προφήτη, τι νέα από το μέλλον;
Τότε εκείνος άρχισε να χαμογελάει και να κοιτάει τον ουρανό.
-Θες να μάθεις τι θα γίνει στο μέλλον; Γιατί;
-Θα ήθελα να ξέρω.
-Για ποιον λόγο;
-Έτσι.
-Το μέλλον είναι επικίνδυνο. Δεν πρέπει να παίζουμε με αυτά τα πράγματα.
-Πες μου και έχω εγώ την ευθύνη.
-Καλά λοιπόν. Αφού το θες τόσο πολύ θα στο φανερώσω.
Άνοιξε την σακούλα και μου έδωσε ένα βιβλίο ανάποδα χωρίς να φαίνεται ο τίτλος και ο συγγραφέας.
-Πρόσεχε. Μην το δουν οι άλλοι. Και σε καμιά περίπτωση μην πεις το μυστικό σε κανέναν, μου είπε και έφυγε.
Από περιέργεια και μόνο γύρισα το βιβλίο από την κανονική του μεριά και φάνηκε ο τίτλος. Γέλασα με την καρδιά μου. Ήταν λοιπόν ένα βιβλίο ιστορίας.