Ο κόσμος των Αφεντικών

-Πες μας κάτι από την ζωή σου.
-Λοιπόν θα σου πω την ιστορία πως αποφάσισα να γίνω μουσικός και τα λαμόγια δεν με αφήσανε. Θυμάμαι τον εαυτό μου να είμαι σε ένα παγκάκι καθισμένος και να βλέπω ανθρώπους να περνούν. Τότε τραγούδησα από μέσα μου,
θα μαι γνήσιο παιδί κάτω από τον ήλιο
που λάμπει για σένα και για μένα το ίδιο.
Από τότε η ζωή μου πήρε διαφορετική τροπή. Θυμάμαι στο γυμνάσιο μια φορά όταν η καθηγήτρια μουσικής μας έβαλε εργασία πάνω στην ιστορία της μουσικής, κάτι φούγκες και παπαριές δηλαδή. Και επειδή γενικά βαριόμουνα τις εργασίες του κάθε αργόσχολου καθηγητή , πήρα μια φτηνή κιθάρα και έφτιαξα το πρώτο μου τραγούδι. Ήταν ο κοπρολάγνος και πήγαινε κάπως έτσι,
Όταν τρώω σκατά πασαλείβομαι
και μετά με χαρά ξερογλείφομαι
μου αρέσει να τρώω σκατά
ευκοίλια και κοπριά
κι ας έχουνε πάνω και μύγες
εγώ τα κάνω μια χαψιά
Όταν την μασημένη την κουράδα
από μια άρρωστη φοράδα
την κατεβάζω στο στομάχι
περνάνε βάσανα και άγχη.
Όπως ήταν αναμενόμενο η καθηγήτρια δεν κατάλαβε την ποιότητα, ίσως επειδή δεν είχε έκο, και με έκοψε. Από τότε όμως κατάλαβα ότι ήθελα να γίνω μουσικός. Όταν τέλειωσα το σχολείο πήγα να δουλέψω σε ένα μαγαζί που έψαχνε νέα ταλέντα...
-Γεια σας ήρθα για την αγγελία.
-Άκου φίλε εγώ δεν ψάχνω καλλιτέχνες, άτομα για λάιβ ψάχνω. Είσαι μέσα; Αν όχι σε λάθος μαγαζί μπήκες.
-Είμαι μέσα.
-Τέτοια θέλω να ακούω. Λοιπόν εγώ που λες μπορώ να ξεχωρίσω μια κοινή πουτάνα από μια βιζιτού από χιλιόμετρα. Εσύ τι θα μας πεις από την ζωή σου. Τι έχεις ζήσει εσύ;
-Εεεε...
-Άκου αγορίνα εγώ δεν πιάνομαι. Μην προσπαθείς να με δουλέψεις. Για ανέβα στο πατάρι
να σε ακούσουμε.
-Στο πατάρι; ποιό πατάρι;
-Πς, να σου πω μαγκάκο, κάτι άτομα σαν και σένα τα πουλάω και τα αγοράζω το κατάλαβες; ΑΝΤΕ ΤΡΑΓΟΥΔΑ ΛΟΙΠΟΝ.
-Ο ού-ρανός είναι χά-δι και τα πουλ...
-Εεε τι να φτά ρε. Άντε ρε πρόσκοπα τράβα σπιτάκι σου. Άντε και έχουμε και δουλειές. Αργότερα έμαθα ότι προσέλαβε ένα πουστράκι που το γαμούσε κι όλας.