Ο κόσμος της παραπληροφόρησης.

Λοιπόν άκου μια άλλη ιστορία. Μια φορά ένα απογεματάκι λοιπόν που λες, καθώς καθόμουνα στο γνωστό παγκάκι μου και έπινα τον πρωινό καφέ μου, έρχεται ένας αγχωμένος τυπάς και άρχισε να μου μιλάει...
-Δυστυχώς είμαστε άτυχη γενιά. Είμαστε θύματα της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής εξέλιξης. Δούλοι δηλαδή της τεχνολογίας και πειραματόζωα των επιστημόνων. Μαζί με την πυρηνική βόμβα στείλανε και εξειδικευμένους επιστήμονες για να μελετήσουν το φαινόμενο. Είμαστε υποχείρια της κατασκοπείας. Ζούμε σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς που αυτή την στιγμή μας κοιτάζει δορυφόρος. Μάλλον μας ακούνε κι όλας. Έχουν γεμίσει την πόλη με κάμερες. Αρχίζω να πιστεύω ότι έχουν εισβάλει και στα σπίτια μας για να μας παρακολουθούν. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΘΕΕ ΜΟΥ.
-Εντάξει ρε φίλε ηρέμησε θα πάθεις τίποτα.
-Πώς να ηρεμήσω μου λες;
-Είπες ότι σε παρακολουθούν έτσι δεν είναι;
-Όχι μόνο εμένα. ΌΛΟΥΣ ΜΑΣ. ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ;
-Φίλε ηρέμησε. Κάτι σκέφτηκα.
-Τι σκέφτηκες.
-Αφού λες ότι σε παρακολουθούν γιατί δεν μεταμφιέζεσαι για να μην σε αναγνωρίζουν.
-Να μεταμφιεστώ; και σε τι να μεταμφιεστώ δηλαδή.
-Ξέρω γω; Βρες κάτι αποκριάτικο. Ντύσου Νίντζα ας πούμε.
-Νίντζα...καλή ιδέα. Θα πάω να το πω και στους υπόλοιπους.

Κι έτσι που λες την άλλη μέρα οι δρόμοι γεμίσανε κουκουλοφόρους.