-Χθες, εκεί που καθόμουν στην πλατεία μου τράβηξε την προσοχή ένα σαλιγκάρι. Δεν ήταν ένα κοινό σαλιγκάρι. Θυμάμαι είχε πολύχρωμο κέλυφος σε σχήμα πυραμίδας. Στο κεφάλι του είχε 5 κεραίες και έβγαζε κάτι παράξενους ήχους. Από περιέργεια και μόνο το ακολούθησα.
-Το σαλιγκάρι;
-Ναι, ναι το σαλιγκάρι. Με οδήγησε μέχρι το λιμάνι όπου χωρίς να το καταλάβω μπήκα σε ένα πλοίο. Τα ίχνη του σαλιγκαριού τα έχασα αλλά ταξίδεψα μέχρι την καραϊβική. Εκεί πέρασα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Με προσάλαβε ένας ξακουστός μάγος πειρατής για μούτσο στο καράβι του. Είχαμε κουρσέψει πολλά καράβια εκτός από ένα. Ήταν το πιο περίεργο καράβι που είχα δει. Αντί για πανιά είχε καπέλα και το ξύλο του ήταν από χαλασμένα ούτια. Το λέγανε Zampatarajah. Αυτό λοιπόν το καράβι που λες είχε για πλήρωμα κάτι ανθρωπάκια με φτερά και κέρατα και όταν μιλούσανε η ανάσα τους βρώμαγε παστουρμά. Μας αιχμαλώτισαν και μας οδήγησαν στη χώρα τους όπου δουλέβαμε σαν σκλάβοι. Ήταν ένα νησί στη μέση του ειρηνικού. Αυτό που έπρεπε να κάνουμε ήταν να φτιάχνουμε παστουρμά γιατί αυτή ήταν η μοναδική τροφή τους. Να ναι καλά ο καπετάνιος μας όμως που βρήκε έναν τρόπο για να αποδράσουμε...
-Κάτσε ρε φίλε συγνώμη. Τόση ώρα σε ακούω να μου αραδιάζεις παπαριές για πειρατές και κουραφέξαλα. Τι με πέρασες για κανα μαλάκισμένο ξωτικό; Φίλε να ξέρεις πως έχουμε πέντε αυτιά για αυτό το λόγο. Για να ξεχωρίζουμε την αλήθεια από το xartjig.
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009
Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2009
Ο κόσμος του Σύμπαντος
-Ο κόσμος αυτός πεθαίνει. Είπε χαμογελώντας ο Ιάκωβος.
-Κάτι πρέπει να κάνουμε για να το αποτρέψουμε αυτό.
-Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Έτσι πρέπει να γίνει.
-Γιατί το λες αυτό Ιάκωβε.
-Ο χρόνος από την στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι την στιγμή που μιλάμε μας φανέρωσε κάποια μυστικά. Μυστικά που αφορούν το μεγάλο σχέδιο του θεού. Ο κόσμος είναι απλός παρόλη την πολυπλοκότητα που διακρίνουμε εμείς οι άνθρωποι, οι οποίοι είμαστε ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του παζλ που λέγεται σύμπαν. Παρόλα αυτά όμως κάποιες φορές η απλότητα του σύμπαντος μας αποκαλύπτεται. Η χρυσή τομή που ανακάλυψαν οι αρχαίοι έφερε στο φως μια όμορφη σπείρα η οποία συναντάται στο σύμπαν σε διάφορες μορφές. Είτε είναι γαλαξίας ,είτε είναι κέλυφος σαλιγκαριού. Οι αρχαίοι έφεραν στο φως μιαν αλήθεια η οποία ήταν κρυμμένη αλλά ζωντανή από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Το σύμπαν διέπεται από απλούς νόμους οι οποίοι είναι ίδιοι σε κάθε γωνιά του. Όλα τα κομμάτια του αλληλοσυνδέονται συνθέτοντας έτσι το μεγαλεπήβολο πάζλ.
-Και γιατί σου φαίνεται απλό αυτό;
-Μα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αν θεωρήσεις ότι οι νόμοι υπάρχουν από πάντα σαν κάτι αέναο τότε είναι σαν να δημιουργούνται όλα από μόνα τους. Αν πάρεις έναν μαγνήτη και τον βάλεις κάτω από ένα χαρτί και ρίξεις πάνω στο χαρτί ρινίσματα σιδήρου τότε τα ρινίσματα θα σχηματίσουν μια συγκεκριμένη μορφή. Έτσι και στο σύμπαν τα πάντα παίρνουν την μορφή που τους δίνουν οι δυνάμεις και οι νόμοι. Σκέψου τώρα πόσα πράγματα έχουν φτιάξει οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή παρατηρούν, εξερευνούν και ανακαλύπτουν. Για παράδειγμα τα ζώα, ένα κομμάτι του παζλ, μας έχουν δώσει πάρα πολλές εφευρέσεις. Μας μάθανε ας πούμε να πετάμε. Όταν βρίσκεις λύση σε ένα πρόβλημα, αυτομάτως βρίσκεις λύση και σε ένα άλλο που δεν γνωρίζεις. Βάζοντας ένα κομμάτι του πάζλ στη σωστή του θέση, άθελά σου συμπληρώνεις και άλλα κομμάτια.
-Το παράλληλο σύμπαν. Τώρα καταλαβαίνω.
-Ο άνθρωπος δημιουργεί. Μα και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε. Βλέπεις ένα ψηλό όμορφο δέντρο. Τι εξυπηρετεί άραγε; Κάποιος ανθρωποκεντρικός θα έλεγε ότι μας χαρίζει οξυγόνο για να ζούμε εμείς. Τότε εμείς τι εξυπηρετούμε; Η πηγή της ζωής λένε πως είναι το νερό. Αν υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή. Το ξέρεις ότι το νερό στους νεοδημιουργηθέντες πλανήτες το φέρνουν οι κομήτες; Αν παρατηρήσεις έναν κομήτη θα δεις ότι μοιάζει πολύ με σπερματοζωάριο.
-Και το ωάριο είναι ο πλανήτης;
-Πολύ σωστά. Ένας πλανήτης με ζωή, είναι ένας γονιμοποιημένος πλανήτης.
-Και μετά;
-Και μετά η εξέλιξη των ειδών. Η εξέλιξη είναι μια φυσική διαδικασία των ζώντων οργανισμών για να παράγεται ευφυΐα. Προσπάθησε και δες τους ζώντες οργανισμούς σαν ένα ον το οποίο προσπαθεί για κάτι. Αυτό το κάτι δεν είναι άλλο από την εξέλιξη.
-Ναι αλλά ο άνθρωπος θα καταστρέψει τον πλανήτη. Αυτό θέλει η εξέλιξη;
-Ξέρεις ότι το βασικό γνώρισμα των όντων είναι η επιβίωση. Κάθε οργανισμός εξελίσσει μηχανισμούς που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Και κάθε γενιά είναι πιο δυνατή από την προηγούμενη. Αυτό συμβαίνει και στον άνθρωπο. Πράγματι ο κόσμος μας πεθαίνει, και αυτό γίνεται σχετικά πρόωρα λόγω του υπερπληθυσμού και της κακής διαχείρισης των πόρων από τους ανθρώπου, αλλά πεθαίνει ο κόσμος που γνωρίζουμε. Γιατί υπάρχει και κόσμος άγνωστος σε εμάς. Ο άνθρωπος θα επιβιώσει. Αυτή είναι η μοίρα του και γι’ αυτό εξελίχθηκε. Και σίγουρα δεν είναι δικό του θέλημα.
-Κάτι πρέπει να κάνουμε για να το αποτρέψουμε αυτό.
-Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Όλα έχουν πάρει τον δρόμο τους. Έτσι πρέπει να γίνει.
-Γιατί το λες αυτό Ιάκωβε.
-Ο χρόνος από την στιγμή της δημιουργίας του σύμπαντος μέχρι την στιγμή που μιλάμε μας φανέρωσε κάποια μυστικά. Μυστικά που αφορούν το μεγάλο σχέδιο του θεού. Ο κόσμος είναι απλός παρόλη την πολυπλοκότητα που διακρίνουμε εμείς οι άνθρωποι, οι οποίοι είμαστε ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι του παζλ που λέγεται σύμπαν. Παρόλα αυτά όμως κάποιες φορές η απλότητα του σύμπαντος μας αποκαλύπτεται. Η χρυσή τομή που ανακάλυψαν οι αρχαίοι έφερε στο φως μια όμορφη σπείρα η οποία συναντάται στο σύμπαν σε διάφορες μορφές. Είτε είναι γαλαξίας ,είτε είναι κέλυφος σαλιγκαριού. Οι αρχαίοι έφεραν στο φως μιαν αλήθεια η οποία ήταν κρυμμένη αλλά ζωντανή από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας. Το σύμπαν διέπεται από απλούς νόμους οι οποίοι είναι ίδιοι σε κάθε γωνιά του. Όλα τα κομμάτια του αλληλοσυνδέονται συνθέτοντας έτσι το μεγαλεπήβολο πάζλ.
-Και γιατί σου φαίνεται απλό αυτό;
-Μα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αν θεωρήσεις ότι οι νόμοι υπάρχουν από πάντα σαν κάτι αέναο τότε είναι σαν να δημιουργούνται όλα από μόνα τους. Αν πάρεις έναν μαγνήτη και τον βάλεις κάτω από ένα χαρτί και ρίξεις πάνω στο χαρτί ρινίσματα σιδήρου τότε τα ρινίσματα θα σχηματίσουν μια συγκεκριμένη μορφή. Έτσι και στο σύμπαν τα πάντα παίρνουν την μορφή που τους δίνουν οι δυνάμεις και οι νόμοι. Σκέψου τώρα πόσα πράγματα έχουν φτιάξει οι άνθρωποι μόνο και μόνο επειδή παρατηρούν, εξερευνούν και ανακαλύπτουν. Για παράδειγμα τα ζώα, ένα κομμάτι του παζλ, μας έχουν δώσει πάρα πολλές εφευρέσεις. Μας μάθανε ας πούμε να πετάμε. Όταν βρίσκεις λύση σε ένα πρόβλημα, αυτομάτως βρίσκεις λύση και σε ένα άλλο που δεν γνωρίζεις. Βάζοντας ένα κομμάτι του πάζλ στη σωστή του θέση, άθελά σου συμπληρώνεις και άλλα κομμάτια.
-Το παράλληλο σύμπαν. Τώρα καταλαβαίνω.
-Ο άνθρωπος δημιουργεί. Μα και ο άνθρωπος δημιουργήθηκε. Βλέπεις ένα ψηλό όμορφο δέντρο. Τι εξυπηρετεί άραγε; Κάποιος ανθρωποκεντρικός θα έλεγε ότι μας χαρίζει οξυγόνο για να ζούμε εμείς. Τότε εμείς τι εξυπηρετούμε; Η πηγή της ζωής λένε πως είναι το νερό. Αν υπάρχει νερό υπάρχει και ζωή. Το ξέρεις ότι το νερό στους νεοδημιουργηθέντες πλανήτες το φέρνουν οι κομήτες; Αν παρατηρήσεις έναν κομήτη θα δεις ότι μοιάζει πολύ με σπερματοζωάριο.
-Και το ωάριο είναι ο πλανήτης;
-Πολύ σωστά. Ένας πλανήτης με ζωή, είναι ένας γονιμοποιημένος πλανήτης.
-Και μετά;
-Και μετά η εξέλιξη των ειδών. Η εξέλιξη είναι μια φυσική διαδικασία των ζώντων οργανισμών για να παράγεται ευφυΐα. Προσπάθησε και δες τους ζώντες οργανισμούς σαν ένα ον το οποίο προσπαθεί για κάτι. Αυτό το κάτι δεν είναι άλλο από την εξέλιξη.
-Ναι αλλά ο άνθρωπος θα καταστρέψει τον πλανήτη. Αυτό θέλει η εξέλιξη;
-Ξέρεις ότι το βασικό γνώρισμα των όντων είναι η επιβίωση. Κάθε οργανισμός εξελίσσει μηχανισμούς που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Και κάθε γενιά είναι πιο δυνατή από την προηγούμενη. Αυτό συμβαίνει και στον άνθρωπο. Πράγματι ο κόσμος μας πεθαίνει, και αυτό γίνεται σχετικά πρόωρα λόγω του υπερπληθυσμού και της κακής διαχείρισης των πόρων από τους ανθρώπου, αλλά πεθαίνει ο κόσμος που γνωρίζουμε. Γιατί υπάρχει και κόσμος άγνωστος σε εμάς. Ο άνθρωπος θα επιβιώσει. Αυτή είναι η μοίρα του και γι’ αυτό εξελίχθηκε. Και σίγουρα δεν είναι δικό του θέλημα.
Ο κόσμος της πίστης
-Θεωρώ πως τα πάντα είναι τυχαία.
-Και καθορίζεις την ζωή σου λαμβάνοντας υπόψιν τη σκέψη αυτή; Η λογική σου είναι λογική αδράνειας.
-Γιατί;
-Φαντάσου έναν άνθρωπο στην άκρη ενός γκρεμού, μπροστά από έναν κορμό ξύλου που γεφυρώνει την πλευρά που στέκεσαι με την απέναντι.
-Πολύ καλά.
-Θέλεις και αποφασίζεις να περάσεις απέναντι. Το κάνεις με ευκολία;
-Όχι βέβαια. Θα κοιτάξω αν μπορώ να περάσω με ασφάλεια χωρίς να πέσω.
-Και πολύ καλά θα κάνεις. Πες μου όμως, πώς θα το διαπιστώσεις αυτό;
-Θα επικεντρώσω τις αισθήσεις μου και τις γνώσεις μου για να σιγουρευτώ απόλυτα ότι θα περάσω απέναντι, δηλαδή θα δοκιμάσω την σταθερότητα στα σημεία στήριξης και τον βαθμό βατότητας της επιφάνειας του κορμού.
-Αν το κάνεις αυτό και διαπιστώσεις ότι τελικά είναι ασφαλής θα περάσεις;
-Ναι νομίζω πως θα μπορέσω να περάσω.
-Αλλά για πες μου, γιατί νομίζω ότι δεν τα υπολόγισες καλά. Υπάρχει η πιθανότητα να γίνει σεισμός ενώ περνάς ή να έρθει κάποιο πουλί και να σε τρομάξει ή λόγο ύψους να ζαλιστείς και να πέσεις;
-Ναι υπάρχει αλλά την θεωρώ αμελητέα.
-Πώς την θεωρείς αμελητέα εφόσον παραδέχεσαι πως υπάρχει , πόσο μάλλον που αυτή η πιθανότητα θα σου στοιχίσει την ζωή σου. Εγώ πιστεύω πως θα περνούσες απέναντι μόνο εάν μηδένιζες με το μυαλό σου την πιθανότητα της πτώσης.
-Ναι έτσι είναι.
-Άρα για να περάσεις απέναντι δεν στηρίζεσαι στην τύχη αλλά στην σιγουριά μιας ασφαλούς μετάβασης. Αν λοιπόν στηριζόσουν στην τύχη, έπαιρνες αυτομάτως υπόψιν σου την πιθανότητα να πέσεις. Αυτό από μόνο του σε αποτρέπει να περάσεις.Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση η μετάβαση δεν είναι απόλυτα ασφαλής , διαγράφεται κάθε σκέψη πτώσης. Αυτό βέβαια βοηθάει με τον κορμό γιατί δίνει στον διαβάτη την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για ένα τέτοιο τόλμημα. Είναι η λεγόμενη πίστη, που αναφέρεται συχνά στη θρησκεία.
-Και καθορίζεις την ζωή σου λαμβάνοντας υπόψιν τη σκέψη αυτή; Η λογική σου είναι λογική αδράνειας.
-Γιατί;
-Φαντάσου έναν άνθρωπο στην άκρη ενός γκρεμού, μπροστά από έναν κορμό ξύλου που γεφυρώνει την πλευρά που στέκεσαι με την απέναντι.
-Πολύ καλά.
-Θέλεις και αποφασίζεις να περάσεις απέναντι. Το κάνεις με ευκολία;
-Όχι βέβαια. Θα κοιτάξω αν μπορώ να περάσω με ασφάλεια χωρίς να πέσω.
-Και πολύ καλά θα κάνεις. Πες μου όμως, πώς θα το διαπιστώσεις αυτό;
-Θα επικεντρώσω τις αισθήσεις μου και τις γνώσεις μου για να σιγουρευτώ απόλυτα ότι θα περάσω απέναντι, δηλαδή θα δοκιμάσω την σταθερότητα στα σημεία στήριξης και τον βαθμό βατότητας της επιφάνειας του κορμού.
-Αν το κάνεις αυτό και διαπιστώσεις ότι τελικά είναι ασφαλής θα περάσεις;
-Ναι νομίζω πως θα μπορέσω να περάσω.
-Αλλά για πες μου, γιατί νομίζω ότι δεν τα υπολόγισες καλά. Υπάρχει η πιθανότητα να γίνει σεισμός ενώ περνάς ή να έρθει κάποιο πουλί και να σε τρομάξει ή λόγο ύψους να ζαλιστείς και να πέσεις;
-Ναι υπάρχει αλλά την θεωρώ αμελητέα.
-Πώς την θεωρείς αμελητέα εφόσον παραδέχεσαι πως υπάρχει , πόσο μάλλον που αυτή η πιθανότητα θα σου στοιχίσει την ζωή σου. Εγώ πιστεύω πως θα περνούσες απέναντι μόνο εάν μηδένιζες με το μυαλό σου την πιθανότητα της πτώσης.
-Ναι έτσι είναι.
-Άρα για να περάσεις απέναντι δεν στηρίζεσαι στην τύχη αλλά στην σιγουριά μιας ασφαλούς μετάβασης. Αν λοιπόν στηριζόσουν στην τύχη, έπαιρνες αυτομάτως υπόψιν σου την πιθανότητα να πέσεις. Αυτό από μόνο του σε αποτρέπει να περάσεις.Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση η μετάβαση δεν είναι απόλυτα ασφαλής , διαγράφεται κάθε σκέψη πτώσης. Αυτό βέβαια βοηθάει με τον κορμό γιατί δίνει στον διαβάτη την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για ένα τέτοιο τόλμημα. Είναι η λεγόμενη πίστη, που αναφέρεται συχνά στη θρησκεία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
