Ο κόσμος της πίστης

-Θεωρώ πως τα πάντα είναι τυχαία.
-Και καθορίζεις την ζωή σου λαμβάνοντας υπόψιν τη σκέψη αυτή; Η λογική σου είναι λογική αδράνειας.
-Γιατί;
-Φαντάσου έναν άνθρωπο στην άκρη ενός γκρεμού, μπροστά από έναν κορμό ξύλου που γεφυρώνει την πλευρά που στέκεσαι με την απέναντι.
-Πολύ καλά.
-Θέλεις και αποφασίζεις να περάσεις απέναντι. Το κάνεις με ευκολία;
-Όχι βέβαια. Θα κοιτάξω αν μπορώ να περάσω με ασφάλεια χωρίς να πέσω.
-Και πολύ καλά θα κάνεις. Πες μου όμως, πώς θα το διαπιστώσεις αυτό;
-Θα επικεντρώσω τις αισθήσεις μου και τις γνώσεις μου για να σιγουρευτώ απόλυτα ότι θα περάσω απέναντι, δηλαδή θα δοκιμάσω την σταθερότητα στα σημεία στήριξης και τον βαθμό βατότητας της επιφάνειας του κορμού.
-Αν το κάνεις αυτό και διαπιστώσεις ότι τελικά είναι ασφαλής θα περάσεις;
-Ναι νομίζω πως θα μπορέσω να περάσω.
-Αλλά για πες μου, γιατί νομίζω ότι δεν τα υπολόγισες καλά. Υπάρχει η πιθανότητα να γίνει σεισμός ενώ περνάς ή να έρθει κάποιο πουλί και να σε τρομάξει ή λόγο ύψους να ζαλιστείς και να πέσεις;
-Ναι υπάρχει αλλά την θεωρώ αμελητέα.
-Πώς την θεωρείς αμελητέα εφόσον παραδέχεσαι πως υπάρχει , πόσο μάλλον που αυτή η πιθανότητα θα σου στοιχίσει την ζωή σου. Εγώ πιστεύω πως θα περνούσες απέναντι μόνο εάν μηδένιζες με το μυαλό σου την πιθανότητα της πτώσης.
-Ναι έτσι είναι.
-Άρα για να περάσεις απέναντι δεν στηρίζεσαι στην τύχη αλλά στην σιγουριά μιας ασφαλούς μετάβασης. Αν λοιπόν στηριζόσουν στην τύχη, έπαιρνες αυτομάτως υπόψιν σου την πιθανότητα να πέσεις. Αυτό από μόνο του σε αποτρέπει να περάσεις.Και επειδή στην προκειμένη περίπτωση η μετάβαση δεν είναι απόλυτα ασφαλής , διαγράφεται κάθε σκέψη πτώσης. Αυτό βέβαια βοηθάει με τον κορμό γιατί δίνει στον διαβάτη την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για ένα τέτοιο τόλμημα. Είναι η λεγόμενη πίστη, που αναφέρεται συχνά στη θρησκεία.